Dsquared² - Potion (2011)

Dsquared² - Potion (2011)  Markanın yeni erkek parfümlerinden.

Hikaye, İtalyan asıllı Catenacci ailesinin 1964 yılında ikiz çocuk sahibi olmaları ile başlıyor. Dokuz çocuklu ailenin en küçük iki ferdi olan ikizler Dan ile Dean, Toronto'nun banliyösünde büyüdüler. Modaya tutkun ikiz kardeşler, kendi kız kardeşlerine kıyafet tasarlayarak bu büyülü dünyaya giriş yaptılar. 1983 yılında Newyork'a taşındılar. Bir yıl sonra ise uluslararası moda sektörüne giriş yaptılar. 1991 yılında İtalya'ya giden kardeşler burada Gianni Versace ve Diesel'de tasarımcı olarak çalıştılar. İlk erkek koleksiyonlarını ise 1994 yılında çıkardılar. Daha sonrası ise tahmin edeceğiniz gibi. Başarılı işleri dünya çapında ilgi gören iki kardeş, Dsquared² isimli markalarını hayata geçirdiler.

Dsquared², 2007 yılında ilk parfümleri olan He Wood'u piyasaya sürdü. Şimdiye kadar on bir parfüme imza atmışlar. Bugün inceleyeceğim Potion ise 2011 çıkışlı.  Aromatik odunsu olarak sınıflandırılmış.

Potion'un başlangıcı biraz nane ve ilginç bir deri ile gerçekleşiyor. Fakat nane biraz daha baskın. Deri ise plastiğimsi halde. Çok ferah bir açılış değil. Garip bir başlangıcı var. Daha önce rastlamadığım türden. İlerleyen dakikalarda yumuşak, yapay, plastiğimsi odunsu notalar kendisini gösteriyor. Aromatik otlar grubundan olan fesleğen destek veriyor odunsulara. Ayrıca baharatlar da hissediyorum. Muhtemelen tarçın. Ama hala harika değil. Son kısımda ise çok güzel bir sürpriz var. Hayvansal bir vanilya alt notalarda kendisini gösteriyor. Biraz da amber var. Böylece de tenden ayrılıyor.

Geçelim detaylara. Öncelikle ismine bakalım. Potion (iksir) iddialı bir isim. Şimdi bu ismin arkasında sert, unutulması zor, rahatsız edici, konforsuz ve saldırgan bir koku olması gerek bence. Fakat Potion ismiyle tezat oluşturuyor. Yumuşak, sakin, tene yakın kalan, uysal bir parfüm gibi davranıyor. Asla saldırgan yada iddialı değil. Daha çok konforlu diyebilirim.

Başlangıçtaki nane-plastiğimsi deri kullanımını pek sevmedim. Normalde taze nane bitkisinin kokusunu ve tadını çok severim. Ama nane parfümlerde kullanılınca hiç sevemiyorum. Naneye eşlik eden deri ise yapay gibi. Açıklanan notalarında deri olmamasına rağmen başlangıçtaki araba lastiği benzeri koku Bulgari - Black'i hatırlatıyor.

Orta notalarda başrolü yapay ve plastiğimsi odunsu notalar alıyor. Baharatlar ise adeta yardıma koşmuşlar. Çünkü odunsulara eşlik eden tarçın, bence bu kısmın en güzel tarafı. Son bölümde ise nefis bir vanilya var. Hafiften hayvansallık hissediyorum. Aynı Calvin Klein'in güzel parfümü Obsession For Men gibi. Evet iki parfümün sonları oldukça benziyor. Fakat Potion'da daha zayıf ve algılaması zor. Obsession For Men'de daha belirgin.

Yaklaşık bir haftadır Potion'u kullanıyorum. Hem kıyafetlerime hem de tenimde defalarca deneme fırsatı buldum. Bu süre içinde sonları dışında çok etkileyici yada akılda kalıcı bir kokusu olduğuna tanık olamadım. Bence ortalama bir baharat-odunsular-amber kombinasyonu. Benim için daha fazlası olamadı. Potion kötü bir parfüm değil. Hatta güvenli bile diyebilirim. Deneyen bir çok kişi beğenecektir. Ama benim beğenilerime uymadığı açık.

Bir diğer konu ise orta notalarından itibaren hissettiğim kontrollü yapaylık. Plastiğimsi-derimsi odunsular bence parfümün en belirgin yanı. Adeta kokunun karakterini belirliyor bu kısım. Fakat ben daha tütsümsü odunsuluğu sevdiğim için kendime yakın bulamadım. Bazı yorumcular gül temasından bahsetmişler. Yoğun bir güle rastlamadım kokusunda. Onun dışında Potion modern, kolay giyilebilen, güzel iltifatlar alabileceğiniz, genç arkadaşları hedefleyen, hediye olarak düşünebileceğiniz ve uzun süreli kullanımlarda sıkıcı olabilecek bir parfüm. Kalite hissiyatı yüksek değil.

Orta kısmından itibaren kokusu tatlılık barındırıyor. Fakat şekerli ve baygın bir tatlılık değil. Çok iyi dengelenmiş. Zaten 2011 yılında üretilmiş bir parfümde tatlılık olmaması düşünülemez. Yine de söyleyeyim. Eğer tatlı kokan parfümleri sevmiyorsanız size göre olmayabilir.

Potion, 2003 yılında üretilen ve şimdilerde üretimi bitirilmiş Gucci Pour Homme'a benzetilmiş. Ben aralarında çok büyük benzerliğe rastlamadım. Bir kere Gucci Pour Homme çok doğal kokan odunsu-tütsü kokusu. Potion da ise tütsü hiç yok. Gucci Pour Homme daha karanlıkken, Potion daha açık karakterli. Potion daha tatlımsı iken Gucci Pour Homme daha kuru. Potion daha genç işi ve günlük kullanıma uyacak gibiyken, Gucci Pour Homme daha ciddi ve resmi.

Ana akım markalarda pek görmediğimiz şey olan Eau de Parfum (EDP) konsantrasyonuna sahip. Fakat fark edilirliği hem kıyafette hem de tenimde zayıf kaldı. Potion'u dünyaca ünlü parfümör Annick Manerdo tasarlamış. Sonbahar-kış mevsiminde kullanmak uygun olacaktır. 18-30 yaş grubu için daha iyi bir seçim sanki.

Artıları:

+ Son kısmını sevdim.

+ Genel olarak çoğu kişinin beğenebileceğini düşünüyorum.

Eksileri:

- Başlangıcı çok ilgimi çekmedi.

- Orta kısımdan itibaren ortaya çıkan yapaylığı yadırgadım.

- Fark edilirliği zayıf.

Koku Güzelliği:10/6

M. Micallef – Note Vanillee (2007)

M. Micallef – Note Vanillee (2007)  Markanın başarılı kadın parfümü.

"Ben Martine Micallef. Kocam Geoffrey Nejman ile birlikte Grasse'de (Fransa) yaşıyoruz. 1961 yılında Nice'de doğdum. Bundan on yedi yıl önce güzellik salonları işletiyordum. En büyük hayalim ise parfümler yapıp üretmekti. O zamanlar sanatçıydım. İşyerimde çalışırken aklıma bazı fikirler geldi. Kocam ve ben yeni bir iş yapmaya karar verdik. İşe evimizde başladık. Orası çok küçüktü ve şişe boyama-tasarlamaya karar verdik. Konseptimiz sanat ve parfümdü. Ve tamamen el yapımıydı. Öncelikle evimizin bodrumunda boyamaya başladık. Daha sonrasında ise sergi haline getirdik. Kocam benden daha yetenekliydi. Ve yaptığımız işleri şirkete dönüştürdük. Bu aşamalarda kocam hep işin başındaydı. Şu anda dünya parfüm endüstrisinin başkenti sayılan Grasse'de fabrikamız var.

Bizim parfümlerimizde daima bir parça vanilya dokunuşu vardır. Vanilya kullanımı adeta Micallef'in imzasıdır. Vanilya normalde çok sıradan ve ucuz kokar. Ayrıca şık da değildir. Bazı farklı elementlerle karışımlar yapıyoruz. Vanilyanın çok zarif ve sofistike kokabileceğini müşterilerimize göstermek istiyoruz.

Bizim parfümlerimiz bir aşk hikayesidir. Başarımızın sırrı buraya dayanıyor. Parfümlerimizde mutlaka bir parça yaratıcılık vardır. Kocam ve ben parfüm yapmaya tutku ve aşkla bağlıyız."

                                                                       Martine Micallef.

Anlaşılacağı üzere bir söyleşiden alınmış kesit yukarıdaki cümleler. 1997 yılında Fransa'da kurulmuş niş parfüm evi M. Micallef'in kısa hikayesi belki de. 2002 yılında ilk eserlerini vermeye başlıyorlar. Elliden fazla parfüme imza atmışlar on bir yılda. Markanın ismi, kurucu Martine Micallef'den geliyor. Parfümleri her yerde bulunmayan ve çok yüksek fiyatlara satılan bir marka. Aslına bakılırsa tam bir niş parfüm evi diyebilirim.

Martine hanımında belirttiği gibi Micallef, parfümlerinde vanilya kullanımını seviyor ve önem veriyor. Vanilya temalı epey parfümleri var. Bugün de vanilya merkezli bir parfüme göz atacağım. Micallef’in kuruluşunun onuncu yılı şerefine, 2007 yılında çıkardıkları "Note" serisine ait üç parfüm bulunuyor. İnceleyeceğim Vanillee, Note serisinin en beğenilen modeli olmasına rağmen kısa sürede üretimi bitirilmiş. Yani artık bulması çok zor bir parfüm. Şanslıyım ki ulaşabildim böyle çok az kişinin koklayabildiği bir esere.

Fragrantica'da oryantal vanilya olarak sınıflandırılmış. Başlangıcında tatlı, kremsi meyveler (muhtemelen portakal-mandalina) ile size merhaba diyor. Tatlı ve lezzetli meyvelere yumuşak tatlı baharatlar da eşlik ediyor. Üst notaları için rahatlıkla nefis diyebilirim. Orta notalarından itibaren parfüme ismini veren vanilya bütün ağırlığını ortaya koyuyor. Güzel ve doğal vanilyaya biraz erkesi çiçekler (yasemin olabilir) ve bir parça da içkimsi-dumansı his ekleniyor. Hatta azıcık da deri var sanki. Orta kısmını da sevdim. Alt notalarında ise vanilya etkisi sürüyor. Vanilyaya egzotik amber eşlik ediyor. İyiki de böyle oluyor. Son kısımda geçer not alıyor.

Note Vanillee, yeni sayılabilecek bir parfüm. Fakat hemen de üretimi bitirilmiş. Onun için kokusu modern ve günümüzün parfüm trendlerine yakın. Vanilya başlangıç kısmında pek etkili değil. Açılışı neşeli ve canlı meyveler-baharatlar sayesinde harika olmuş. Çok zengin bir açılışı var.  Orta kısmında ise çikolatamsı vanilya kokuyor. Buradaki vanilya kullanımı kimi zaman Le Male'yi kimi zaman da Tobacco Vanille'yi hatırlatıyor bana. Hatta Montale - Sweet Oriental Dream'e bile yakın. Artık gerisini siz hayal edin.

Note Vanillee, üst-orta-alt notalar ayırımlarını ve geçişlerini güzel yapıyor. Her katman kendi içinde bağımsız. Düz çizgide ilerleyen kokulardan değil. Nota geçişlerini hissedebiliyorsunuz. Teknik anlamda başarılı diyebilirim. Başlangıcından itibaren ortaya çıkan tatlılık, hiç bir zaman baygın yada rahatsız edici değil. Fakat belirtmeliyim ki hatırı sayılır derece de tatlılık barındırıyor.

Şimdi diyeceksiniz ki "Yahu Parfüm Merakı, sen zaten vanilya parfümlerini seviyorsun. Onun için objektif davranamaz, tabiki övgüler yağdırırsın." Orhan Gencebay gibi "Haklısınız" diyemeyeceğim. Çünkü gerçekten de güzel bir vanilya parfümü olmuş. Kötü kullanılmış vanilyayı nasıl rahatlıkla eleştirebiliyorsam, güzel kullanıldığında da hakkını vermeliyiz. Genel olarak kaliteli sayılabilecek tatlımsı meyvemsi, baharatlı bir vanilya. Son kısımda ise Ambre Sultan tarzındaki amber gayet güzel.

Bu aralar şansıma içeriğinde içki notaları olan parfümler denk geliyor. Note Vanillee'nin alt notalarında konyak ve rom görünüyor. Kabul etmek gerekir ki içki teması oldukça hissedilir durumda. Bu içki teması daha çok dumansı ve gizemli bir hava veriyor vanilyaya. Bu anlamda güzel ve yumuşak kullanılmış içki teması.

Fakaaat. Note Vanillee mükemmel bir parfüm değil ne yazık ki. Bir kere kullanılan malzeme yeterince rafine olmayınca kusursuz bir sonuç çıkmamış ortaya. Mesela bir Masion Francis Kurkdjian'lardaki pürüzsüzlük yok kokusunda. Sanki biraz basit kurgulanmış. Çok yaratıcı olmayan kokusu var. Fakat unutmamak lazım ki bir çok vanilya ve gül parfümünü çoğu kişi birbirine benzetebilir. Bu da gayet normal. Bu iki element baskın kokulara sahipler biraz da.

Zaman zaman vanilyalı mumlara benziyor. Zaman zaman çikolatalı sütlere benziyor. Zaman zaman kakaolu el kremlerine benziyor. Kalite hissiyatı harika değil. Ama yine de güzel bir vanilya kokusu olarak hafızamdaki yerini alıyor. Herkesin beğenebileceği güvenli kokusu ilgi çekici. Keşke üretimi bitirilmeseymiş. Yazık olmuş güzelim parfüme.

Note Vanillee kadın parfümü olarak çıkarılmış. Bence hem erkekler hem de kadınlar kullanabilir. Eau de Parfum (EDP) olarak oluşturulmuş. 30 yaşın altındaki kişileri hedefliyor sanki. Sonbahar-kış mevsimi için uygun olacaktır. Parfümün tasarımcısı ise Micallef'in bütün parfümlerine imza atmış Jean-Claude Astier.

Artıları:

+ Başlangıcı çok güzel.

+ Orta kısmını da sevdim.

+ Herkesin sevebileceği kokusu.

Eksileri:

- Sonları daha iyi olabilirmiş.

- Üretimi bitirildiği için bulmak çok zor. 

Koku Güzelliği:10/8

Calvin Klein – Encounter (2012)

Calvin Klein – Encounter (2012)  Markanın yeni erkek parfümlerinden.

Viktor&Rolf - Spicebomb, Chanel - Coco Noir, Christian Dior - Eau Sauvage Parfum, Amouage - Interlude Man, Tom Ford - Noir, Serge Lutens - Santal Majuscule, Comme des Garcons - Amazingreen, Guerlain - Encens Mythique, Etat Libre d'Orange - Bijou Romantique, Xeryoff - Mamluk, Versace - Eros, Bond No.9 - Manhattan ve diğerleri.

2012 yılında ana akım ve niş markaların çıkardıkları bazı parfümlerden örnekler vermek istedim. Onlarca parfüm daha sayabiliriz üşenmezsek. Anlaşılacağı üzere parfüm üretmek çok ilgi gören işlerden birisi olma yolunda hızla ilerliyor. Bazı markalar bir sene içinde 5-6 parfümü arka arkaya çıkarıyorlar. Benim pek hoşuma gitmese de böyle leblebi gibi parfüm çıkarılması, pazardan pay kapmak isteyen hırslı CEO'lar ve yönetim kurulları sayesinde her yıl daha da artacak gibi. İlginç bir Portekiz atasözünü ise bizi şöyle uyarıyor: "Çok anahtarlı kapıdan uzak dur."

Bu kadar çok parfümün olması şüphesiz büyük de rekabet getiriyor. Ve hepimize öğretilen klişe ekonomi ilkesi aklıma geliyor: "Rekabet kaliteyi getirir." İyi de parfümler söz konusu olduğunda güya bu büyük iktisat teorileri neden işe yaramıyor. Son on yılda piyasaya sürülen parfüm sayısında büyük artış olmasına rağmen neden kalitede üst seviyeler yakalanamıyor. Neden bütün parfüm severler yeni piyasaya sürülen parfümlerin çok başarısız ve vasat olduklarını söyleyip duruyorlar. Acaba üreticiler parfüm yapım işini biraz abarttılar mı? Muhtemelen evet. Böylece ortaya birbirine benzeyen, yapay kokan, vasat, hiç bir amacı ve duruşu olmayan içi boş kokular karşımıza çıkmaya başladı. Evet yüzlerce yeni parfüm var etrafımızda. Ama kaç tanesi başarılı veya güzel? Adeta varlık içinde yokluk çekiyoruz.

Calvin Klein'de uzun zamandır parfüm sektöründe faaliyet gösteriyor. Bu alanda belki de dünyanın en bilinen markası. 1978 yılından itibaren parfüm üreten bu dev markanın şimdiye kadar 90'dan fazla parfüme imza attığını biliyoruz. Her ne kadar yeni parfümleri, eski parfümleri kadar başarılı olmasa da yüksek satış rakamlarına ulaşıyor Calvin Klein. Bir yorumcunun Calvin Klein ile ilgili sözleri hoşuma gitti. Tam söylemek istediğim ama bir araya getirip ifade edemediğim şeyleri söylemiş: "Calvin Klein birbirine yakın ve insanların kolay sevebileceği parfümler yapıyor. Onların parfümleri herkes içindir. Hiç bir zaman en favori parfümünüz olamazlar ama nefret de etmezsiniz." Gerçekten de Calvin Klein parfümlerini gayet güzel anlatan bir saptama. Bakalım eskinin başarılı parfümcüsü, bu yepyeni parfümü ile iddialı bir yere sahip olabilecek mi?

2012 yılında piyasa sürülen Encounter'ın tanıtımı şöyle yapılmış: "Erkeksi, merak uyandırıcı, baştan çıkarıcı. Encounter, modern ve özür dilemeyen erkeksilik. Kendine özgü, tensel odunsu bir parfüm. Encounter, tensel odunsular, sıcak konyak ve ferahlığın alışkanlık yapan karışımı."

Fragrantica'da odunsu oryantal olarak sınıflandırılmış. Üzerime ilk sıktığımda oldukça tatlı meyveler (portakal-mandalina) ve tatlı yumuşak baharatlar size merhaba diyor. Başlangıcı doğal, modern ve güzel Encounter'ın. Orta notalarına geçildiğinde ise işin rengi değişiyor. Burada başlangıçtaki meyve-baharat kısmı kalmıyor. Ortaya çok yapay, plastiğimsi, metalik odunsu notalar çıkıyor. Biraz da yapay amber hissediyorum. Fakat yapay odunsular her zaman baskın. Orta notalarını sevmedim ne yazık ki. Son kısmda ise kokusu büyük değişim göstermiyor. Aynı yapay odunsu notalara bir parça silhat (paçuli) ekleniyor. Fakat hiç ilgi çekici değil. Böylece tenden ayrılıyor.

Şuna eminim ki Encounter yapay odunsu notalar üzerine kurgulanmış. Ana öğe her zaman odunsular. Muhtemelen sedir ağacı. İkinci ağırlıklı koku ise baharatlar. Başlangıçtaki baharatlar muhtemelen kakule-tarçın. Orta notalarda ise biber eşlik ediyor odunsulara.  Başlangıcındaki mandalina-baharat birlikteliği ne güzelken, orta notalar büyük bir hayal kırıklığı benim için. Sonları da aynı şekilde vasat.

Açıklanan notalarında iki ayrıntı dikkatimi çekti. Birincisi üst notalarında Rom, orta notalarında da konyak olması. Şimdi bu iki içkiye bakıp da Encounter'ın yoğun bir alkol kokusuna sahip olduğunu sanmayın. Eğer içki kokusu varsa da çok sınırlı. İkinci olarak da alt notalarında öd ağacı görünüyor. Ben öyle yoğun bir öd ağacı kokusu alamadım. Ana akım markalarda pek alışık değiliz zaten öd kullanımına. Hele ki bir Calvin Klein parfümünde çok zayıf ihtimal.

Encounter, yumuşak, cansız, biraz melankolik, zayıf, kendisini göstermeyi pek sevmeyen tarzda. Tene yakın kalıyor. Kıyafete sıktığımda da hiç etkili olamadı. İlk bir saat biraz kokusunu alıyorsunuz. Sonra neredeyse yok gibi. Bu anlamda da başarısız.

Modern, yeni nesil metalik odunsular barındıran, alt yaş gruplarını hedefleyen, parfümlere yeni giriş yapan deneyimsiz kişiler için tasarlanmış izlenimi veren, kalite hissiyatı az, ticari bir koku dersem sanırım iyi bir özet yapmış olurum.

 

Geleyim acı gerçeklere. Ah be Calvin Klein. Biliyoruz. Aslında yapabilirsin. Elinde çok büyük maddi kaynakların var. En iyi parfümörlerle çalışabilir, ortalama üzeri malzeme kullanımı ile başarılı kokular üretebilirsin. Fakat bu vasat parfüm üretme inadını niçin gösteriyorsun anlayabilmiş değilim.

Tamam sen dünya markasısın. Ürettiğin parfümler herkese hitap etmeli. Çok satmalı. Karlı olmalı. Ama Encounter gibi bir parfümü de bizim karşımıza çıkarma bari. Yani o kadar da değil artık. Amatör bir parfümör bile odunsu notaları bu kadar yapay kullanmaz. Başlangıcına modern turunçgiller ile baharatları ekleyerek bizi kandırabileceğini düşünüyorsan çok yanılıyorsun. En azından beni kandıramazsın.

Parfümün tasarımcıları çok önemli işlere imza atamamış Honorine Blanc ve Pierre Negrin. Encounter'ı sonbahar-kış mevsiminde kullanmak daha uygun. 18-30 yaş arası erkekleri hedeflediğini düşünüyorum. Kalıcılığı ortalama, fark edilirliği ise zayıf. Zaten bir çok yorumcu da bu durumdan şikayet etmiş. Denemeden sakın almayın.

Artıları:

+ Başlangıcı güzel.

Eksileri:

- Orta kısmından itibaren hissedilen yapaylık rahatsız ediyor.

- Son  kısmı da vasat.

- Metalik odunsu notalar ve plastiğimsi amber hiç bana göre değil.

- Fark edilirliği zayıf.

- Kalite hissiyatı yok.

Koku Güzelliği:10/4

Montale – Wood & Spices

Montale – Wood & Spices

"Odun ve baharatlar"

Elimize mikrofon alıp, sokak röportajları yaptığımızı düşünelim. Türkiye'nin herhangi yerinde olalım. Farklı sosyal kesimlerden, farklı ideolojilere kadar bir çok kişiyi çevirip onlara şu soruyu soralım: "Odun ve baharat ikilisi sizin için ne çağrıştırıyor?" Mikrofon uzatılmış kişilerin büyük çoğunluğunun suratındaki, neden bahsettiğinizi anlamayan bakışlara şaşırmamak gerek. Evet normal şartlar altında abuk sayılabilecek bu soruyu bir parfüm severe sorsak ne olur? Tabiki hemen ilgi alanı olan parfümler hakkında farklı cevaplar alırsınız. Kimisi odunsu parfümleri sevecektir. Kimisi baharatları sevmeyecektir. İyi yada kötü mutlaka bir fikri olacaktır parfüm severin. Demek ki her insanın merakları, tutkuları, hobileri farklı olabilir. Zaten olması gereken de bu. Farklılılar, aykırı sesler ve her türlü düşünce (absürd de olsa) önemli ve önemsenmeli.

O zaman soru gelsin parfüm meraklılarına: "Odunsu ve baharatlı bir parfüme ne dersiniz?" Sanırım bir çok kişinin ilgisini çekecektir bu birliktelik. Her ne kadar keskin odunsu kokularla aram iyi olmasa da karşıma çıkan başarılı parfümlerin hakkını yiyemem. Mesela Le Labo - Vetiver 46, Gucci Pour Homme ve daha aklıma gelmeyenler... Odunsu-baharatlı parfüm için yola çıkmış bir marka daha var anlaşılan. O da Orta Doğu ve Arap temalı parfümler üreten Montale. Yani bugünkü konuğum.

Parfüm repertuarını sürekli genişleten ve üst üste çok sayıda kokuya imza atan niş marka Montale'den, odunsu ve baharatlı parfüm hamlesi gelmiş anlaşılan. En azından ismi bize böyle olduğunu söylüyor. Kulağa güzel gelen bu isim bakalım parfümün karakteri ile örtüşecek mi? Yada güçlü rakipleri ile mücadele edebilecek mi? O zaman geçelim detaylara.

Montale'nin kendi sitesinde, her parfümünde olduğu gibi neredeyse hiç bir bilgi yok Wood & Spices ile ilgili. Fragrantica'da baharatlı odunsu olarak sınıflandırılmış. Parfümün açılışı çok tuhaf, metalik, yapay turunçgiller ile gerçekleşiyor sanki. Emin değilim bu kokunun ne olduğuna. Kimi yorumcu şekerli bergamot derken, kimisi anason demiş, kimisi de portakal çiçeği diyor. Belki hepsinden bir parça vardır. Belki de hiçbirisi. Orta notalarında neredeyse hiç değişmeden devam ediyor aynı metalik, yapay, tuhaf koku. Son kısımda ise başlangıçtaki koku etkili. Ek olarak biraz metalik baharatlar ekleniyor. Böylece de tenden ayrılıyor.

Yukarıdaki paragraftan hiç bir şey anlamamış olan Parfüm Merakı okuyucuları. Şuna emin olun ki bende Wood & Spices'dan hiç bir şey anlamadım. Neden mi? Şöyle anlatayım. İlk olarak bu parfüm çok tuhaf ve karakteri olmayan yapıda. Ne tam anlamıyla meyveli, ne çiçeksi, ne odunsu ne de baharatlı. Parfümün geneline hakim olan yapay/metalik/buruk turunçgil-anason-baharat kombinasyonu hiç sevmediğim tarzda. Oldukça tatlı olarak kurgulanmış Wood & Spices'ın kokusu. Bıktırıcı, sevmesi zor ve garip. Bu hissi daha önce Hugo Boss - Boss'da (Bottled) fark etmiştim. O koku bana çok itici gelmişti. Wood & Spices'da da aynen öyle hissediyorum.

Wood & Spices'ın sevenleri hiç kusura bakmasınlar. Denediğim en başarısız Montale parfümü olarak hafızamdaki yerini alıyor. Hatta şimdiye kadar ki en kötü niş parfüm tecrübesi oldu diyebilirim. Sadece kokusu kötü değil. Ayrıca kalite anlamında da sorunlu. Bir kere başlangıcı sevmesi zor ve acaip. Yapaylık had safhada. Sanki aceleye getirilmiş. O kadar özensiz ki kokusu, marketlerde satılan ucuz parfümler gibi adeta. Bu kadar vasat bir niş parfüme hiç rastlamamıştım. Böylece tanışmış olduk.

Wood & Spices'ın tahammül edebildiğim tek yanı son kısmı oldu. Parfüm alt notalarında daha yumuşak hale geliyor. Her ne kadar başlangıçtaki koku karakteri devam etse de sonları eh işte diyebileceğim gibi. Zorlasam daha fazlası olmaz. Genel olarak çok değişmiyor kokusu. Düz çizgide ilerliyor.

İsmi insana güzel çağrışımlar yapıyor fakat kokusu için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Parfümün eleştirilen yanlarından birisi de ismindeki odunsuluktan eser olmaması. Evet bence de haklılar. Kokusunda hiç odunsu nüanslar yok. Neden böyle bir isim konulmuş anlayamadım. Sanırım Pierre Montale bu parfümü canı sıkıldığı bir gün öylesine tasarlamış. Çünkü derin, ilginç, üzerinde çalışılmış hali yok. Üzgünüm Montale bey, ama Wood & Spices’ı pas geçeceğim.

Diğer Montale'ler gibi Eau de Parfum (EDP) konsantrasyonunda. Fark edilirliği başlarda çok yüksek. Az kullanmanızı öneririm. Yoksa boğucu olabilir. Sonbahar-kış mevsiminde kullanmak iyi fikir. Erkek kullanımına yakın geldi bana. Parfümün tasarımcısı ise Pierre Montale.

Montale'nin parfümleri Türkiye'de Harvey Nichols ve Brandroom mağazalarında satılıyor. Buralarda deneyip kararınızı verebilirsiniz.

Artıları:

+ Fark edilirliği yüksek.

Eksileri:

- Başlangıcı da ne öyle!

- Genel olarak kokusunu sevemedim.

- Kalite anlamında problemli.

- Yüksek fiyatı.

Koku Güzelliği:10/4

Frederic Malle – Noir Epices (2000)

Frederic Malle – Noir Epices (2000) Markanın uniseks kullanıma uygun parfümü.

İnsanların hayatlarını şekillendiren çoğu zaman ailesi yada yakın çevresi oluyor. Ailenizin sosyal statüsü, içinde bulunduğunuz duygu dünyanızı yada hayattaki amaçlarınızı belirliyor çoğu zaman. İstisnalar muhakkak ki olacaktır. Sanırım Frederic Malle'nin de böyle bir durumu var. Büyükbabası Dior parfüm bölümünün kurucusu. Annesi ise Dior parfümlerinin sanat yönetmeni. Görüleceği üzere parfüm sanayisinin içinde büyümüş. Böyle bir çocuğun iktisatçı yada arkeolog olması sizce ne kadar mümkün. İster ailesinin genlerini almış deyin ister içindeki sesi dinlemiş deyin. Muhtemelen Frederic Malle'nin hayatla ilgili algılarında parfümlerin çok özel bir yeri var. Aynı Guerlain ailesinin mensupları gibi.

Frederic Malle için bir yönetmen diyebiliriz. İkinci bin yılın hemen başında kurulan "Editions de Parfums Frederic Malle" niş parfüm evi, Fransa'nın hatta dünyanın en popüler ve ilgi çekici markalarından diyebilirim. "Büyük pazarlama kampanyaları ile abartılan ve bazı odaklar tarafından dayatılan sınırlamaları, parfümlerden kurtarmak" olarak anlatıyor parfüm işine girişini.

Kurucu Frederic Malle'nin kendisi parfüm tasarlamıyor. Onun yerine dünyanın en saygın ve önemli parfümörlerini bir araya getiriyor. Onların fikirlerini keşfedip ifade etmelerini sağlıyor. Onlara "yaratıcı özgürlük ve sınırsız mali kaynaklar" sunuyor. Parfüm endüstrisindeki en yenilikçi teknolojileri ve nadide hammaddeleri kullanmak tamamen ücretsiz. Bu özgürlük konvansiyonel sınırları olmayan bir koku oluşturmanın ve en hassas ayrıntının bile önemli olduğu parfüm formüllerinin oluşturulmasına katkıda bulunuyor Frederic Malle'nin ifadesiyle.

                                                                           Frederic Malle.

2000 yılında Malle, dokuz büyük parfüm sanatçısını davet edip, dokuz parfüm tasarlatarak markanın startını vermiş oldu. Bugün inceleyeceğim Noir Epices de bu ilk dokuz parfümden birisi. Malle bu parfümü çok fazla işe imza atmamış Michel Roudnitska'ya tasarlatmış. Noir Epices Türkçeye "Siyah Baharatlar" olarak çevirilebilir. Kendi sitelerinde odunsu oryantal olarak sınıflandırılmış.

Noir Epices'in başlangıcı oldukça tatlı portakal, sardunya ve bir parça gül ile gerçekleşiyor. Ağırlık kremsi ve hafiften pudramsı portakalda. Oldukça kaliteli ama benim için harika kokulu değil. Bir süre sonra orta notalara geçiliyor. Bu kısımda gül teması bütün ağırlığı ile hissediliyor. Biraz hacı yağımsı bir gül bile diyebilirim. Güle yumuşak baharatlar eşlik ediyor. Muhtemelen karanfil ve tarçın. Fakat gül çok daha baskın. Son kısımda ise yine gül kendisini hatırlatıyor. Burada güle yumuşak ve tatlımsı silhat (paçuli) eşlik ediyor. Böylece de tenden ayrılıyor.

İsminin siyah baharatlar olduğuna bakmayın. Nior Epices benim tenimde tam bir gül parfümü gibi davrandı. Bazı yorumcular baharatların yoğun olduğundan bahsetmişler. Demek ki ten seçen bir parfüm. Her tende farklı rollere bürünebiliyor. Benim tenimde ne yazık ki güzel tepkiler veremedi.

Başlangıcı ve orta notalarında tatlılık mevcut. Fakat kalitesiz ve bıktırıcı değil. Parfüme ismini veren baharatlar ise geri planda kalmayı tercih ediyor. Gül ise her daim başrolde. Buradaki gül, yoğun, dolgun ve baskın. Yapaylık hissedilmiyor. Kalite hissiyatı yüksek. Ama gül kullanımı çok benzersiz yada ilginç değil. Baharatlı gül diyebilirim özetle. Örneğine başka niş markalarda rastlanabilecek kokusu ile çarpıcı bir başyapıt olacak gibi gelmedi bana.

İlginç taraflarından birisi gül kullanımının yoğunluğu olması değil gülün daha Arap esintili olarak kullanılması oldu. Bu tür Arap temalı gül parfümlerine genellikle Amouage ve Montale'de rastlıyorum. Fakat Noir Epices'deki gül kullanımı biraz hacı yağlarını hatırlattı bana. Açıkçası bu his parfümden biraz soğuttu beni.

Kabul etmek gerekir ki Noir Epices, niş parfüm standartlarında. Fakat bana biraz tek düze geldi kokusu. Yani radikal değişimler göstermiyor. Size süpriz yapmıyor. Bu kadar yüksek fiyatlara satılan parfümün çok daha ilginç ve derin olmasını beklemek hakkımız değil mi? Tamam bu sonuçta patron ile parfümörün seçimi. Ama Frederic Malle gibi iddialı bir markadan aklımızı başımızdan alabilecek parfümler görmek isterim.

Luca Turin kitabında Noir Epices'i odunsu baharatlı olarak sınıflandırmış ve beş üzerinden dört yıldız vererek oldukça beğenmiş. Ve özetle şunları söylemiş:

"Edmond ve Terese Roudnitska'nın oğlu Michel'in imza attığı güzel bir parfüm. Muhtemelen benim de en sevdiğim Frederic Malle parfümü."

Noir Epices, ferah sayılamayacak bir parfüm. Hatta bence biraz karanlık. Sonbahar-kış mevsimlerinde kullanmak iyi bir fikir. Sıcak yaz günlerinde sıkıntı verici hale gelebilir. Eau de Parfum (EDP) olarak satılıyor.

Son bahsedeceğim ise parfümü kimlerin kullanabileceği. Gül yoğunluklu parfümler genellikle kadın kokusu olarak aklımızda yer etmiş. Oysaki hiç ilgisi yok. Bir erkeğe de rahatlıkla uyabilir gül teması. Noir Epices'de bende kadın kullanımına daha yakınmış gibi bir his uyandırdı. Fakat kullanılan baharatlar sayesinde erkeklere de uyacak gibi bir vurgu yapılmış. Bence hem erkekler hem de kadınlar kullanabilirler.    

Artıları:

+ Genel olarak yüksek kalitesi memnun edici.

+ Güzel bir baharatlı gül parfümü arayanlara önerebilirim.

Eksileri:

- Çok benzersiz kokusu yok.

- Düz çizgide ilerliyor. Çok değişmiyor.

- Fiyatı çok yüksek ve her yerde bulmak zor.

Koku Güzelliği:10/7.5