Lolita Lempicka – Lolita Lempicka (1997)

Lolita Lempicka – Lolita Lempicka (1997)  Markanın ilk ve en popüler kadın parfümü.

1954 yılında Fransa-Bordeux’da dünya geldi Josiane Maryse Pividal. Henüz altı yaşında oynadığı Barbie bebeklerine küçük kıyafetler yapmaya başladı. Genç yaşında evde annesinden pantolon dikmeyi öğrendi. 1970’li yıllarda ikinci el kıyafetleri yeni ve özgün görünmeleri için tekrardan tasarlıyordu. 1984 yılında ise en büyük hayaline kavuştu. Kocası ile beraber Paris’te ilk kıyafet butiklerini açtılar. Fakat tam bu noktada ilginç bir şeye imza attılar.

                                                                   Josiane Maryse Pividal

Moda dünyasında iş yapan tasarımcıların neredeyse tamamı, markalarının isimlerini kendi isimlerinden oluştururlar. Mesela Giorgio Armani, Roberto Cavalli, Thierry Mugler gibi. Josiane Maryse Pividal ise oluşturduğu yeni markanın ismini koyarken farklı bir yol izlemiş.

Lolita ismi Vladimir Nabokov’un 20. yüzyılın en tartışılan romanlarından olan “Lolita”dan gelmiş. Bu roman daha sonra da Stanley Kubrick tarafından aynı isimle beyaz perdeye de uyarlanmış. Lempicka ismi ise Art-deco akımının ünlü ressamlarından Tamara de Lempicka’dan geliyor. Yani Lolita ismi bir romandan, Lempicka ismi ise bir ressamın soyadından geliyor. İkisinin birleşiminden Lolita Lempicka ismi çıkmış.

Kıyafet tasarımlarında sık sık 1940’lı yıllardan esinlenmesine rağmen, modernlik ile nostaljiyi bir araya getirmesi markanın da başarı olmasının sebeplerinden olarak gösteriliyor. Lolita Lempicka, 1997 yılında parfüm pazarına girme kararı almış ve ilk parfümlerini bu tarihte piyasaya sürmüşler. Bugün yazacağım Lolita Lempicka ilk parfümleri. Belki de en popüler ve başarılı olanı. Evet o bir kadın parfümü olarak pazarlanıyor.      

Lolita Lempicka, Fragrantica’da çiçeksi, meyveli gourmand olarak sınıflandırılmış. Bence de çok doğru bir tanımlama. Zaten daha parfümü sıktığınız ilk anlardan itibaren bu üç öğe bir araya geliyor. Başlangıcında tatlı meyveler (muhtemelen kiraz, vişne), tatlı baharatlar ile size merhaba diyor. Üst notaları çok modern ve tatlı. Bence herkesin sevebileceği gibi. Güvenli sayılabilecek açılışı var Lolita’nın. Sonrasında bu meyveli baharatlı kombinasyona ballı badem ekleniyor. Biraz da yapay kremsi odunsu notalar. Ve tabiki meyan kökü. Lolita Lempicka aslında ağırlıklı olarak meyan kökü hissi veren bir kokuya sahip. Bazı kişilerin bu parfümü anasona benzetmesinin sebebi de büyük ihtimalle bu. Meyan kökünü çok sevdiğim söylenemez. Onun için orta notalar bana göre değil.

Son kısım ise klasik gourmand efekti ile kendisini gösteriyor. Yumuşak kremsi odunsu notalara bolca vanilya eşlik ediyor. Kendi sitelerinde praline’den söz etmişler. Sanırım vanilyaya destek veriyor praline. Tabiki miski de unutmayalım alt notalarda.

Lolita Lempicka’yı deneyen yada kullanan bir çok kişi Thierry Mugler’in başarılı parfümü Angel’a benzetmiş. Hatta kimileri de Chopard – Wish’le bağlantı kurmuşlar. İki parfümüde denemediğim için bir şey söylemem doğru olmaz. Anladığım kadarıyla Lolita Lempicka koku karakteri anlamında Angel’ın açtığı yoldan yürümüş.

Lolita Lempicka, tatlı meyveler, tatlı baharatlar, biraz badem, tatlı çiçekler ve vanilya üzerine kurulmuş. Dikkatinizi çektiyse sürekli tatlılıktan bahsediyorum. Günümüzün bir çok modern parfümü gibi Lolita’da oldukça tatlı hatta şekerlilik sınırında dolaşan bir arkadaş. Bu tatlılığı tonka fasulyesi veriyor olabilir. Kendi sitelerinde de bu yönde vurgular var.

Bence başlangıcı güzel. Tatlımsı meyveler ve baharatlardan çok az kişi nefret edecektir. Üst notaları güvenli diyebilirim. Orta kısımdaki yapay odunsular ve meyan kökü hoşuma gitmedi. Onun için bence en başarısız kısmı orta notaları. Sonları ise klasik hafif pudralı-kadınsı bir vanilya ile son buluyor. Eh işte diyebilirim. Çok ilginç değil. Kötü de değil.

Şimdi Lolita Lempicka benzersiz bir parfüm mü? Değil. Sanat eseri mi? Değil. Aklınızı başınızdan alabilecek yapıda mı? Bence değil. Peki neden bu kadar başarılı oldu? Cevabı basit. Lolita özellikle kadınların çok sevebileceği akorları bir araya getirmiş. Ve bunları iyi harmanlamış. Bir çok kadının çok cazibeli bulacağı bir koku ortaya çıkmış. İşte bence Lolita’nın başarısının sırrı burada.

Lolita’da kalite hissiyatı yüksek değil. Ortalama bir ana akım parfümü olduğunu düşünmenizi sağlıyor. Bu anlamda çok başarılı bulamadım. Ama genel konsept olarak oldukça giyilebilir ve sevilebilir buldum. Ne yazık ki bende her kullandığımda baş ağrısı yaptı. Sanırım bu arkadaş ile yıldızımız barışamayacak. Lolita Lempicka’yı sevdiğimi söyleyemem. Bence başarısız bir kokuya sahip.

Parfümümüz kadınlar için piyasaya sunulmuş. Fakat bazı yorumcular erkeklerinde kullanabileceğini söylemişler. Bence de kadın kullanımına daha yakın. Ama bir erkek olarak 3-4 gündür bu parfümü kullanıyorum. Eğer koku güzelliği hoşuma gitseydi sanırım kullanmaya devam ederdim. Şu haliyle uzun süreli olarak severek kullanacağımı sanmıyorum.

Parfüm yazarı Luca Turin’in kitabı yine beni şaşırttı. Lolita Lempicka’yı “Otsu Angel” olarak sınıflandırmış ve beş üzerinden beş yıldız vererek en sevdiği parfümlerden birisi ilan etmiş Tania Sanchez. Ve bakın şunları yazmış Tania Sanchez Lolita ile ilgili:

"Thierry Mugler'ın Angel'ına dayanan pek çok kokuyu ilk defa kokladığınızda düşündüğünüz ilk şey "Merhaba Angel" demek olur. Ama bu sefer değil. Parfümcü Annick Menardo'nun bulduğu taban varyasyonu tamamen kendine özgüdür. Angel'da yoğun meyvemsi çiçeklerden yasemin, mango ve siyah frenk üzümünün tıpkı birbirine bağlı trompetliler grubu gibi uyumları farkedilir. Aynı zamanda silhatın (paçuli) merkezinde yer alan maskulen tatlı odunumsu bölüm de desteklenmiş olur. Birlikte boğuk sesli bir şarkı söylerler. Lolita Lempicka, Angel ve sonrasında gelenlerden farklı ilk ve en iyisidir. Tatlı odunumsu kısmı korurken, taze anasonumsu melodilerle oynar ve  tuzlu meyankökünde başlar ve çeşitli yapraksı değişikliklerle tazeleyici misket limonu gazozu gibi hafifler, tıpkı Peggy Lee'nin meleğinde oynayan Doris Day gibi. Bu koku şık ve akıllı. Bunun yanısıra Menardo'un Bulgari için yaptığı Black gibi, bu da akıllı bir erkeğin de kolaylıkla kullanabileceği gibi akıllıca hazırlanmış kadınsı bir örnektir. Hatta bir keresinde; genç şeker bir adam bu parfümün bulutu içinde metrodan inmişti. Eğer bu koku kız arkadaşına ait ise umarım parfümü ondan aşıracak kadar akıllıdır. Ayrıca şişesine de bayıldım."

Parfümün en güzel taraflarından birisi de şişesi. Küçük, mavi elma şeklindeki şişesi çok yaratıcı. Eğer parfüm şişesi koleksiyonu yapıyorsanız bir tane edinmelisiniz.

Lolita Lempicka’yı Bulgari – Black, YSL – Body Kouros, Lancome – Hypnose, Givenchy – Xeryus Rouge, Hugo Boss – Boss Bottled gibi çok satan parfümlere imza atmış Annick Menardo tasarlamış.

Parfümümüz Eau de Parfum (EDP) konsantrasyonunda. Bir de EDT versiyonu çıkmış sanırım. Onu denemedim. Sonbahar-kış için kullanmak daha uygun olacaktır. 30 yaş ve altındaki hanımlara tavsiye ederim. Daha üst yaş grubu için uygun değil bence. Bu parfümde “genç kız” havası seziyorum.

Not: Bu parfümün bana ulaşmasını sağlayan www.siparis.im sitesinin çalışanlarına ve Levent beye teşekkürü borç bilirim.

Artıları:

+ Başlangıcı gayet güzel.

+ Genel olarak seksi ve cazibeli kokusu.

+ Kalıcılığı fena değil.

Eksileri:

- Orta kısmındaki yapaylığı sevmedim.

- Her kullandığımda baş ağrısına sebep oldu.

- Kaliteli bir parfüm hissiyatı vermiyor.

Koku Güzelliği:10/5

Giorgio Armani – Bois d’Encens (2004)

Giorgio Armani – Bois d’Encens (2004)

"Hayattaki en lüks şey, aile ve arkadaşlarla geçirilen zamanlardır. Lüks kelimesinin geçtiği yerde karakter ve kalite devreye girer. Lüks parçalar değeri olan parçalardır çünkü gerçek bir tutkuyla yaratılmışlardır. Beceri ve deneyim ile tasarlanmışlardır ve tabii ki en yüksek kalitede yapılmışlardır. Lüks bir yaşam biçimi. Duyguları ve hisleri kapsayan bütüncül bir deneyim. Statü sembolleri ile fazla alakalı değil. Dolayısıyla, benim için bu sadece kaliteli zaman ile ilgili."

Geçtiğimiz günlerde bir inşaat firmasının davetlisi olarak Türkiye’ye gelen Giorgio Armani ile yapılan söyleşide lüksü böyle tanımlıyor. Aile ve arkadaşlarla geçirilen kaliteli zaman onun lüks kavramını gayet güzel açıklıyor bize.

Şimdi diyebilirsiniz ki yahu Giorgio Armani bir çok şeyi aşmış birisi. O tabiki böyle söyleyecek. Ama haklı da bir tarafı var söyleşisinde. Lüks, statü sembolleri ile alakalı değil derken sanırım her pahalı şeyin lüks olmayacağını anlatmaya çalışıyor.

Evet bizler Giorgio Armani kadar geniş imkanlara sahip değiliz. Bir çok lüks tüketim araçlarına özeniyoruz. Onlara sahip olmaya çalışıyoruz. Kredi kartı ekstrelerimizi ve gelirimizin büyük bölümünü bu uğurda feda ediyoruz. Peki ya doğrusu bu değilse?

                               Dubai'deki Burj al Arab otelinin süit odası belki de lüksün kelime anlamı...

Zihnimizde oluşturduğumuz lüks kavramı göreceli olamaz mı? Hayatı boyuncu bir gecekonduda yaşamış bir insan için en büyük lüks kombili, sıcak bir apartman dairesiyken, büyük bir holdingin yönetim kurulu üyesi için lüks, üç katlı, boğaz manzaralı villa değil midir? Yani lüks kavramı aslında zihnimizin bizi yönlendirmesi olamaz mı? Hakkını teslim etmek gerekir ki küresel ekonomi ve kapitalist düzen de bu çarka su taşıyorlar. Hep daha lüksünü, daha yenisini, daha iyisini alma hırsı modern insanı daha mutsuz yapıyor bence. Arzuladığı lüks nesnelerine ulaşamadıkça karamsarlığı artıyor, içine kapanıyor, çaresizlik hissediyor. Neyse bu tür çıkarımları sosyologlara ve psikologlara bırakıp konumuza dönelim.

Giorgio Armani dünya lüks pazarının önemli aktörlerinden birisi. Fakat temsil ettiği lüks onun için yeterli olamamış ki markasına bir de “Armani Prive” birimini eklemiş. Kısaca Armani Prive, Armani’nin Couture koleksiyon markası. Sadece parfüm alanında değil, kıyafet tasarımları alanında Prive’ın bir çok koleksiyonu var. Armani Prive’ın kıyafetlerini Angelina Jolie, Megan Fox, Milla Jovovich, Cate Blanchett, Penelope Cruz, Katie Holmes gibi dünya starları tercih ediyormuş. Yani Armani Prive için lüksün bir basamak üstü diyebiliriz.

Giorgio Armani 2004 yılında ise Prive markasına parfümler de ekledi. İlk etapta dört tane Prive etiketli parfüm piyasaya sürdüler. Ambre Soie, Eau de Jade, Pierre de Lune ve Bois d’Encens ilk grup Prive etiketli parfümler. 2012 yılının son günlerine geldiğimizde toplam 17 tane Armani Prive parfümü yer alıyor koleksiyonlarında. Bugün yazacağım Bois d’Encens ise Prive serisinin en sevilen ve hakkında en çok konuşulan parfümlerinden.

Bois d’Encens, odunsu oryantal olarak sınıflandırılmış. Açılışı koyu, derin ve biraz karanlık karabiber, odunsu notalar ve ağaç reçinesi şeklinde gerçekleşiyor. Çok gerçekçi, çok doğal ve pürüzsüz. Bu kadar yoğun odunsu kokulara alışık değilim. Ama başlangıcı oldukça etkileyici. Sanki karabiber biraz daha baskın. Bir süre sonra orta notalara geçiliyor. Aynı karanlık his devam ediyor. Fakat karabiber gerilerde kalırken odunsu notaların ve tütsünün merkeze geçtiğine şahit oluyorum. Bu andan itibaren tamamen odunsu bir kokuya dönüşüyor. Tütsü çok güzel kullanılmış ama odunsu notalarda biraz yapaylık hissediyorum. Sanki plastiğimsi bir tarafı var. Acaba deri mi kullanılmış? Olabilir. Ama bu kompozisyona çok uymaz deri. Muhtemelen bilinçli kullanılmış plastiğimsi odunsular. Çok rahatsız edecek düzeyde değil. Son kısım ise orta notalardan farklı değil. Plastiğimsi odunsu notalar hissedilmezken, tütsü artık iyice baş role geçiyor alt notalarda. Sonları da gayet başarılı.

Bois d’Encens aynı ismi gibi tütsü merkezli bir parfüm diyebilirim. Ana öğe her zaman reçinemsi ağaçlar ve tütsü. Karanlık, derin ve gizemli. Hatta Gucci Pour Homme’dan beri denediğim en odunsu-ağaçsı kokulardan birisi. Günümüzün modern parfümlerindeki gibi bol tatlılık barındıran odunsular değil. Çam yada köknar ağacı gibi kokan odunsular.

Tam da bu noktada Giorgio Armani Bois d’Encens için neler söylemiş kulak verelim:

“İlk dört Armani Prive parfümünden benim favorim Bois d’Encens. O güçlü bir tütsü kokusuna sahip. Küçükken büyük annem ile kiliseye giderdik. Oradaki tütsü kokusunu arıyordum. Bu parfüm bana o zamanları hatırlatıyor. Çocukluğumu anımsatıyor.”

    

Bois d’Encens, Giorgio Armani’ninin çocukluğunda gittiği İtalyan kiliselerindeki kokulara bir gönderme anladığım kadarıyla. Müslüman bir ülkenin insanları olarak kiliselerde ayin sırasında yakılan tütsüleri bilmemiz mümkün görünmüyor. Ama yurt dışındaki parfüm platformlarında bir çok yorumcu, tütsü kokularını “kilise” ile ilişkilendiriyor. Demek ki her kültürün koku hafızası farklılıklar gösteriyor. Tam da olması gerektiği gibi.

Bois d’Encens yüksek kaliteli ve çok gerçekçi bir kokuya sahip. Yeni kesilmiş bir ağacın kokusunu düşünün. Yada çam ormanındaki ağaçlardan akan reçineleri aklınıza getirin. O kokuya biraz karabiber ekleyin işte size Bois d’Encens.

Genel olarak kokusunu ve konseptini sevdim. Fakat orta notalarındaki o plastiğimsi kısım olmasaymış çok daha yüksek olabilirdi notum. Kokusu büyük değişimler göstermiyor. Aynı çizgide devam ediyor. Bu anlamda basit ve sade bir yapısı var. Eğer modern, tatlılık barındırmayan, şık ve safkan bir ağaç-tütsü kombinasyonu arıyorsanız tam size göre olabilir.

                                           Bois d'Encens böyle bir ormanda yürüyormuş hissi veriyor bana.

Bir noktaya daha değineyim. Armani Prive serisinin parfümlerini niche parfümlere rakip olarak düşünebiliriz. Diğer Armani parfümleri gibi her yerde satılmıyorlar. Çok az bulunuyorlar. Ve çok yüksek fiyatlara satılıyorlar. Haberiniz olsun. Parfümün etkileyici taraflarından birisi de şişesi. Yuvarlak bir taş şeklindeki kapağı ve ahşaptan yapılmış orijinal 50 ml.lik şişesi sanat eseri gibi.

Parfüm yazarı Luca Turin Bois d’Encens’i hayvansal tütsü olarak sınıflandırmış ve beş üzerinden dört yıldız vermiş. Kitabında şunları söylemiş:

“Armani'nin ihtiyata bağlılığı, fanatik bulunabilecek Japon esintili görsel stilini arasıra kırmaya ihtiyaç duyabilir. Armani Prive serisi ürkütücü şekilde pahalı, zarifçe siyahla kutulanmış, şaşırtacak biçimde hafif ahşap kutularda ve genellikle Bois d'Ences (buhur-tütsü kompozisyonu) haricinde fiyatlarını hak etmiyorlar. Buhuru, kabe samanı gibi koklanacak bir hareketli hedef gibi bulurum. Bazen Nice'deki Rus Ortodoks kilisesinin akşam ayinlerine katılırdım. Dünyadaki en iyi korolardan biri gözlerden uzak şarkı söyler ve müzik tıpkı dışarıda melodik bir şekilde yağan kar gibi birleştirici bir iskan oluşturur. Burası, kişiye, tütsüyü derece derece hissettirir, düşük konsantrasyonda kendine özgü kurulukta ve dumanlı bir histen (girişte, II. Aleksander'ın oğlunun sergilendiği kartpostalların yanında) kirli, yanık limon özelliği katar. Metropolit önünüzde durur ve mağrur bir şekilde buhurdanlığı size doğru sallayarak, içinizde, oraya kadar getirdiğiniz şeytanlarınızı uzaklaştırır. Gerçekte, Bois d'Ences asla iki kere aynı kokmaz; bazen bir kış havası gibi temiz, bazen rahatsız edici biçimde hayvani olabilir. Eğer Bois d'Ences’ı fiyatını karşılayabilecekseniz satın alın çünkü hiç bir şey onun gibi olamaz.”

Anlaşılan Luca Turin oldukça beğenmiş ama yine de çok yüksek fiyatını hak ediyor mu şüpheliyim? Parfümün tasarımını tanınmış isimlerden Michel Almairac yapmış. Eau de Parfum (EDP) olarak satılıyor. Kalıcılığı gayet iyi ama fark edilirliği düşük. Tene yakın kalıyor. Uniseks olarak piyasaya sürülse de yoğun odunsu notaların etkisi ile bence erkek kullanımına daha yakın. Tam bir sonbahar-kış parfümü.

Artıları:

+ Başlangıcı etkileyici.

+ Çok kaliteli ve şık.

+ Günümüzün bol tatlılık barındıran odunsu kokularından bıkanlar için güzel bir seçenek.

Eksileri:

- Orta kısmındaki plastiğimsi his veren odunsuları garipsedim.

- Fark edilirliği düşük.

- Çok yüksek fiyata sahip. Her yerde bulmak zor.

Koku Güzelliği:10/8

Koku (Büyü - Sihir - Mucize Üçlüsü)

Koku (Büyü - Sihir - Mucize Üçlüsü)

Pek değerli parfüm severler.

Bir gün üniversitede kimya bölümünde eğitimini sürdüren Batuhan Ceylan bana e-posta aracılığı ile ulaştı. Kendisinin de bir parfüm sever olduğunu, amatör anlamda araştırmalar yaptığını ve yazdıklarını blogumda yayınlamak istediğini söyledi. Bir parfüm severi nasıl geri çevirebilirdim ki?

Fakat içerik anlamında Parfüm Merakı'nda değil de diğer blogum olan http://parfumhaberleri.blogspot.com'da yayınlayabileceğim yazısını.

Bu anlamda Batuhan Ceylan gibi parfüm sever arkadaşlarımın yazılarını diğer blogum olan http://parfumhaberleri.blogspot.com'da yayınlamayı düşünüyorum.

Böylece çok daha etkileşimli bir siteye sahip olabiliriz. Ayrıca sadece benim değil başka parfüm severlerinde fikirlerini özgürce yazabileceği bir platform oluşturabiliriz. Eğer böyle düşünceleriniz olursa bana e-posta adresimden ulaşabilirsiniz. Belli bir düzeyin üzerindeki yazılarınızı mutlulukla yayınlayabilirim.

Keyifli okumalar. 

Gucci – Nobile (1988)

Gucci – Nobile (1988)  Markanın klasikler arasında yer alan erkek parfümü.

İster küçümseyin ister burun kıvırın. Fakat bir yorumcunun dediği gibi Brut parfümü, belki de farkında olmadan çığır açmıştı. Aromatik fujer kavramının en önemli temsilcilerinden olan Brut, kendisinden sonra gelecek parfümlere ışık tutmuş, yol göstermişti. Parfüm üreticilerinin çoğu ise bu yola karşı çıkmadılar. Oradan yürüdüler.

İyi de bu nasıl oldu. Aslında çok da şaşılacak bir şey değil. Çünkü 1960’lı yıllarda kaç tane parfüm üreticisi marka vardı ki? Şimdiki gibi her önüne gelenin parfüm çıkarttığı yıllar değildi 1960’lar. O zaman küçük bir hatırlatma yapayım dönemin popüler parfümlerini:

Guerlain – Habit Rouge

Guerlain – Chamade

Chanel – No.19

Christian Dior – Eau Sauvage

Christian Dior – Diorling

Yves Saint Laurent – Rive Gauche (Woman)

Yves Saint Laurent – Y

Guy Laroche – Fidji

Lancome – O de Lancome

Hermes – Caleche

Aramis Classic

Estee Lauder – Estee

Diptyque – L’Eau

Rochas – Monsieur

Creed – Irisia

Creed - Epicea

Paco Rabanne – Calandre

Nina Ricca – Capricci

Yukarıdaki arkadaşlar 1960’ların popüler parfümleri arasında gösterilebilir. Hadi bu markalara 9-10 tane daha ekleyelim. İşte koca on yılda piyasaya çıkan parfüm sayısı. Oysaki 2012 yılında sadece niche markalar bile daha fazla parfüm piyasaya sürmüştür. Çok satan ana akım markaları (Calvin Klein, Hugo Boss vb.) saymıyorum bile.

Diyeceğim o ki bugün marketlerde ve eczanelerde bile satılan Brut, aslında aromatik fujerların atalarından birisi sayılabilir. Brut’ün etkileri Azzaro Pour Homme, Chanel – Antaeus, Paco Rabanne Pour Homme, Pierre Cardin Pour Monsiuer, Guy Laroche – Drakkar Noir gibi klasiklerde görülebilir. Hatta hafiften de olsa 1980’li yılların sonuna doğru uzanmış olabilir etkisi. Belki de Gucci’ye bile ilham kaynağı olmuştur.

Oysaki 1980’ler Gucci ailesi için çok da iyi geçmiyordu. O yıllarda vergi kaçırma ve cinayet davaları ile zor günler geçiriyordu aile fertleri. Sanki rüzgar tersine dönmüştü. Zaten çok geçmeden Gucci markası ailenin elinden tamamen çıkacak ve Ortadoğu merkezli bir yatırım şirketine geçecekti.

Zor geçen 1980’li yıllarda Gucci’nin saat ve el çantası alanında önemli atılımlar yaptığı görülüyordu. 1988 yılında piyasa sürdüğü kırmızı renkli tenis ayakkabıları ise kimsenin dikkatinden kaçmamıştı. Sanırım Gucci o yıllarda elitlerin sporu olarak kabul edilen tenise “bende buradayım” diyerek göz kırpıyordu. Tam da aynı yıl Gucci’nin parfüm birimi yeni bir eserin tanıtımını yaptılar. Parfümün ismi İtalyanca’da “asil, soylu” anlamına gelen Nobile olarak belirlenmişti.

Aromatik fujer olarak sınıflandırabileceğimiz Nobile’ın açılışı eskilerden gelen lavantamsı bergamot ile gerçekleşiyor. Yine bir dejavu hissi. 1980’li yılların keskin ve erkeksi parfümlerinin tıpkısı, aynısı. Ralph Lauren – Safari, Guy Laroche – Drakkar Noir ve Loewe Esencia’yı andırıyor üst notalar. Biraz tozlu, buruk ve nostaljik. Nobile’ın açılışı pek bana göre değil.

Daha sonrasında hafiften bir dönüşüm geçiriyor kokumuz. Lavantamsı bergamotun yerine limon, aromatik otlar ve çam ağacı geliyor. Aslında limon, yeşil erkeksi çiçekler ve çam kombinasyonu diyebilirim. Erkeksi, çok doğal ve harika. Nobile’ın orta notaları oldukça etkileyici. Rahatlıkla söyleyebilirim ki parfümün en güzel yeri burası. Bana biraz Penhaligon’s’un Blenheim Bouquet’ini hatırlattı. Parfümün ismi neden asil anlamına gelen bir kelimden seçilmiş şimdi anlıyorum.

Son kısım ise tipik bir ferah fujer. Artık klasik haline gelmiş deri, meşe yosunu, silhat (paçuli) imzasını atıyor. Deri ön planda diyebilirim. Bana çok uymasa da diğer eski tip rakiplerinden daha rafine ve başarılı.

Nobile bence oldukça ferah sayılabilecek bir arkadaş. Fakat günümüzün akuatik, ferah kokuları ile karıştırılmasın. Ağırlık yeşil erkeksi çiçekler, limon, bergamot, lavanta ve deri de. Zengin, kaliteli ve erkeksi. Akdenizli ve İtalyan erkeği havasını taşıyor adeta. Geneli itibariyle eski koktuğunu kabul etmek gerek. Zaten onun da çok modern ya da sıra dışı olayım diye bir gayreti yok. Döneminin koku karakteri ve trendini yansıtıyor. Modern parfümler gibi bolca tatlılık barındırmıyor. Ciddi ve aristokratik.

Bence Nobile diğer eski tip aromatik fujerlardan kullanması ve sevmesi daha kolay yapıda. Tam bir erkek parfümü. Saf ve katıksız. Safari, Jazz ya da Drakkar Noir’i düşündüğümüzde Nobile hepsinden birkaç adım önde. Gerek koku güzelliği gerekse sevilebilirlik anlamında. Ama benim için hala fazla eski, fazla fujer ve fazla nostaljik.

Nobile’ı geçtiğimiz haftalarda yazdığım Loewe Esencia ile Drakkar Noir’in karışımına benzetiyorum. Esencia’nın yeşil çiçeksi tarafını almış. Drakkar Noir’in ise çam, silhat ve deri kısmını almış gibi.

Ne yazık ki Nobile’in üretimi sonlandırılmış durumda. Yani artık bulmak çok zor. Bulunsa bile çok yüksek fiyatlara satılıyor. Neyseki böyle bir klasiğin son zamanlarına olsa da yetişebilmiş durumdayım. Bu anlamda kendimi şanslı hissediyorum. Bir devir daha kapanmış gibi görünüyor artık. Yazık…

Parfümümüz dört mevsimde de kullanılabilecek gibi. 30 yaş ve üzerindeki arkadaşlara tavsiye ederim.

Artıları:

+ Orta notaları çok iyi.

+ Kalıcılığı yüksek.

+ Erkeksi ve rafine bir parfüm arayanlara hitap ediyor.

Eksileri:

- Başlangıcını çok sevmedim.

- Eski tarzı herkesin hoşuna gitmeyecektir.

- Sonlanan üretimi nedeniyle ulaşmak zor. Fiyatı yüksek.

Koku Güzelliği:10/7