Calvin Klein – Euphoria Men (2006)

Calvin Klein – Euphoria Men (2006) Markanın erkek parfümlerinden.

Kot pantolon, takım elbise, saat, çanta, takı iç giyim, parfüm… Calvin Klein deyince aklınıza hangisi geliyor? Bu soruya doğal olarak herkes kendi penceresinden bakarak cevap verecektir. Kimisi takım elbisenin hayalini kurarken, kimisi saatlere ilgi duyacaktır. Bizim gibi parfüm severlerin cevabı ise sanırım gayet net.

Amerika merkezli moda devlerinden Calvin Klein’in parfümleri etkili pazarlama yöntemleri kullanılarak bir çok kişiye ulaşıyor. Hatta büyük kozmetik mağazalarındaki satış görevlileri popüler parfümleri size tavsiye ediyor. Daha siz “yok istemiyorum” demeye kalmadan “ama bu yeni çıktıııı” diyerek üzerinize bir Calvin Klein yada Hugo Boss parfümünü sıkıyorlar. Her yeni çıkan parfümün güzel olma ihtimali olmadığı gibi, her popüler parfümün de kaliteli olmama ihtimali var. Sanırım artık bunun bilincine varılması gerekiyor. Buradan günde on iki saate yakın ayakta durmaya mecbur bırakılan mağaza çalışanı arkadaşlarımızı rencide etmek değil amacım. Onlar muhtemelen prim de aldıkları için size bir parfüm satmak isteyeceklerdir. Önemli olan bizim gibi parfüm alıcılarının bilinçli olmaları.

Hatırladığım kadarıyla Calvin Klein’in Euphoria isimli parfümünün ilk olarak kadın versiyonu çıkarıldı. O zamanlar alışveriş merkezlerindeki parfüm mağazalarının bir çoğunda üzerinize Euphoria sıkmak için dolaşan arkadaşlar vardı. Eee bu kadar agresif pazarlama yapılması satışlara da bir etki ediyordur muhtemelen. Yine hatırladığım kadarıyla bende bir denemiştim Euphoria’nın kadın versiyonunu. Hatta oldukça beğenmiştim. Fakat nasıl kokar diye sorarsanız çok bir şey kalmamış aklımda.

Kadın versiyonundan bir yıl sonra Euphoria’nın erkek kokusu da çıktı. Başlarda yeni bir parfüm de olmanın avantajıyla oldukça ilgi görmüştü. Fakat aradan geçen zaman içinde çok büyük bir hit olamayacağı anlaşıldı Euphoria Men’in. En azından benim açımdan öyle.

Parfümümüz aromatik odunsu olarak sınıflandırılmış. Çok da doğru bir sınıflandırma olmuş. İlk sıkıldığında turunçgiller sizi karşılıyor. Çok özelliği olmayan, ortalama bir başlangıç. Bir çok parfümde karşımıza çıkabilecek gibi. Bir süre sonra orta notalara geçiliyor. Burada turunçgil azalırken vasat bir meyveli-odunsu koku ortaya çıkıyor. Yapay meyveler (özellikle kavun-karpuz benzeri) ve aromatik odunsu notalar ağırlıkta. Orta notaları pek sevmedim. Kalite hissiyatı ve koku güzelliği anlamında sınıfta kalıyor bence. Alt notalarda ise aromatik odunsu notalara sanki biraz baharatlar ekleniyor. Bu kısım da etkileyici değil. Daha fazla ne diyebilirim ki.

Euphoria Men, bir başka hayal kırıklığı yaratan Calvin Klein parfümü olarak koku hafızamdaki yerini alıyor. Bir kere başından sonuna kadar  neredeyse hiç değişmiyor kokusu. Yahu insan biraz farklı bir şeyler yapar. Yok. İkinci olarak baştan sona bariz bir yapaylık hissediliyor. Ne turunçgiller, ne meyveler, ne odunsu notalar mis gibi doğal kokmuyor. Bu yapaylık da bir süre sonra sinir bozucu hale geliyor. Üçüncü olarak kalite hissiyatı anlamında çok vasat. Hatta epeydir bu kadar zorlama ve sıradan bir parfüm denediğimi hatırlamıyorum. Hiçbir yaratıcılığı olmayan, parfüm dünyasına yeni hiçbir şey katmayan, sırf bolca satılsın diyerekten üretilmiş bir arkadaş olarak görüyorum Euphoria Men’i.

Tamam anlıyorum Calvin Klein ticari bir yapı ve her zaman daha fazla nasıl kar ederimin hesabını yapıyor. Bunun içinde kaliteden biraz ödün verip, herkesin sevebileceği bir parfüm yapmaya çalışıyorlar. Ama be kardeşim bari işi bu kadar sulandırmayın. Bizim de vaktimizi almayın.

Parfüm kritikçisi Luca Turin, kitabında bu parfüme beş üzerinden sadece bir yıldız vermiş. Yani çok başarısız bulmuş desek yeridir. Zaten bu parfümü alıp, paranızı çöpe atmayın minvalinde şeyler yazmış. Valla bu sefer katılıyorum Turin’e. Bravo üstat.

İşin komik tarafı Euphoria’nın farkedilirliği de zayıf. Yani sıkıp sıkmadığınızı anlayamıyorsunuz. İlkbahar-yaz aylarında kullanmak daha uygun olacaktır. 25 yaş ve altındaki genç arkadaşlar deneseler daha iyi olur. Biraz fazla “genç işi” gibi görünüyor. Denemeden almayın dememe sanırım gerek yok.

Artıları:

+ Parfümlerin dünyasına ilk defa adım atacaklar için bir başlangıç olabilir.

Eksileri:

- Yapaylık her kademede hissediliyor.

- Vasat kalite hissi.

- Farkedilirliği zayıf.

- Onlarca örneğine rastlanabilecek kokusu.

Koku Güzelliği:10/5

Lubin – İdole (2005)

Lubin – İdole (2005) Markanın erkek parfümlerinden.

Dünya tarihinin dönüm noktalarından birisi diyebiliriz Fransız Devrimi için. 18. yüzyıldan itibaren Avrupa kıtasında başlayan Aydınlanma düşüncesi, akla, deneye, pozitif bilimlere kapılarını açmıştı. Kilisenin halk ve devletin üzerindeki bunaltıcı etkisi kırılmaya başlamıştı. 1789 yılında ise insanlık tarihinin kırılma anlarından birisi yaşandı ve Fransa halkı kraliyete karşı isyan bayrağı açtı. Ve artık kralı tanımıyorlardı. Yayınladıkları “İnsan ve Yurttaş Hakları Bildirgesi” ile adeta cumhuriyet rejiminin temelleri atılıyordu.

                   Fransız ihtilali sürecinde yayınlanan ve 17 maddeden oluşan İnsan Hakları Bildirisi. 

Dünyaya milliyetçilik akımının yayılmasını ve kökleşmesini sağlayan bu büyük devrimin merkezi Fransa da ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. İhtilalden sadece dokuz yıl sonra yani 1798’de Pierre François Lubin isimli bir adam sessiz sedasız kendini işini kurmaya karar verir. Lubin markasının temelleri Fransa’da işte böyle atılır. Yani karşımızda dünyanın en eski parfüm markalarından birisi var.

Fransa ve Avrupa yüksek sosyetesinin 1800’lü yıllardaki en çok tercih ettikleri marka olan Lubin, 1830’lu yıllarda Amerika kıtasına ihraç edilmeye başlandı. Böylece “küresel” diyebileceğimiz bir yapıya kavuştu. Bugün artık onlarca lüks markanın arasında kendisini çok fazla gösteremese de, Lubin’in tarihi Fransa cumhuriyet tarihi ile paralellik arz ediyor diyebiliriz.

Bu kısa bilgilenmeden sonra parfüme geçelim istiyorum. İdole, 2005 yılında piyasaya sürülmüş. Fragrantica’da odunsu-baharatlı olarak sınıflandırılmış. Başlangıcı için bol bol baharatlı diyebilirim. Aromatik baharatlar üst notalardan itibaren burnunuzu okşuyor. Karanfil benzeri baharatlara sanki biraz da nanemsi-mentol eşlik ediyor. Bu şekilde koku çok ilginç hale getirilmiş. Açılışını gayet başarılı buldum. O nanemsi koku üst notaları adeta “ferah” hale getirmiş. Çok keskin değil baharatlar. Sanki tropikal bir hava verilmiş. İlginç bir baharat kullanımı.

Orta notalara doğru baharatlar biraz daha geriye çekilirken neredeyse meyvemsi diyebileceğim tatlı portakal ekleniyor. Yani bu kısım aromatik baharatlar ve turunçgiller diyebilirim. Başlangıcı kadar güzel olmasa da yine de fena değil. Sonlara doğru ise bence parfümün en başarısız tarafı başlıyor. Baharatlar oldukça zayıflarken, deri başrole geçiyor. Fakat karmaşık, ayakları yere basmayan, ne koktuğu anlaşılmayan bir deri. Hafif sentetiklik mevcut. Sıradan ve sıkıcı. Alt notalarını sevmedim ne yazık ki.

İdole’nin başlangıcındaki tropikal baharatları biraz Czech & Speake – Cuba’ya benzettim. Bence parfümün en güzel ve ilgi çekici kısmı. Orta notalarını ise hafiften Serge Lutens – Feminite du Bois’e benzettim. Ama çok büyük benzerlikler var diyemem.

İdole genel olarak baharat merkezli bir parfüm bence. Zaten parfümün resmi tanıtımında da “Afrika’nın egzotik baharatlarından” bahsediliyor. Şişesinin kapağı da Afrika maskelerine benziyor. Bu anlamda Afrika’ya ve oranın egzotik baharatlarına bir gönderme var.

İdole genel olarak başarılı bir parfüm. Sonlardaki vasat deri kullanımını saymazsak, aromatik baharatlı kokuları sevenleri memnun edecek gibi görünüyor. Harikalar yaratmasa da kötü demek acımasızlık olur. Peki bir şişesi alınacak kadar “özel” mi? Muhtemelen hayır. İdole’nin niche parfüm olduğunu ve yüksek fiyatlara satıldığını düşünürsek, denemeden almak çok iyi bir fikir gibi görünmüyor. Ama bir parfüm meraklısı iseniz ve farklı bir baharat kullanımı deneyimi yaşamak isterseniz tavsiye edebilirim.

Parfümün tasarımını genellikle niche markalar için çalışan Olivia Giacobetti gerçekleştirmiş. Şişesinin tasarımı ise çok güzel. Afrika maskelerine benzeyen kapağı ile şişesi koleksiyonerlerinin oldukça ilgisini çekeceğe benziyor. Şişenin tasarımını Serge Mansau yapmış. Sonbahar-kış mevsiminde kullanmak daha uygun olacaktır.

Artıları:

+ Başlangıcı gayet güzel.

+ İlginç bir baharat kullanımı var.

Eksileri:

- Son kısmını sevmedim.

- Deri temasının kullanılması daha özenli olabilirmiş.

- Her yerde bulmak zor. Fiyatı da yüksek.

Koku Güzelliği:10/7

Guerlain – L’Instant de Guerlain Pour Homme Extreme (2005)

Guerlain – L’Instant de Guerlain Pour Homme Extreme (2005)  Markanın erkek parfümlerinden.

Bir ekol, bir anıt ve bir duruştur benim için Guerlain markası. Yüzyıldan fazla tarihi ile dünya parfüm kültürünü yaratan isimlerden birisi olduğu çok açık. Biraz aristokrattır. Kaliteye önem verir. Fiyatlarını hep biraz yüksek tutar. Burada vermek istediği mesaj nettir: Herkes bana sahip olmasın. Sadece benim parfümlerimin değerini bilecek olanlar…

1828 yılında Pierre-François Pascal Guerlain tarafından küçük bir dükkanda kurulan bu marka, bugün parfüm severlerin en saygı duyduğu isimlerden birisi. Dört kuşaktır Guerlain ailesinin yönetiminde olan marka, 1994 yılında Louis Vuittion grubuna satıldığında herkesin kafası biraz karışıktı. Acaba Guerlain o yüksek kalitesinden ticari kaygıları nedeniyle ödün verecek mi? Yani sıradan bir ana akım parfüm markası mı olacak? Günümüzün piyasa koşullarına uymak için bir sürü lüzumsuz parfümler mi çıkaracak? Guerlain hayranlarının bu kuşkuları çok fazla gerçekleşmese de markanın eski ve şöhretli eserleri gibi yeni parfümler çıkarması artık zor görünüyor. İnşallah yanılırım da ilerleyen yıllarda çok daha kendisine yakışan seviyede parfümler piyasaya sürerler.

Markanın yenilenme sürecinde bence önemli rol oynayan parfümlerinden birisi de 2004 yılında çıkan L’Instant de Guerlain Pour Homme. Özellike 2000’li yıllardan sonraki gurme tarzındaki kokulara ağırlık veren markalar, rekabeti bu yöne taşıyorlar gün geçtikçe. 1999 yılında piyasaya sürülen Rochas Men’in o nefis karamelli-çikolatamsı kokusu diğer markalara ilham kaynağı olmuş gibi görünüyor. Fakat artık neredeyse her marka rekabetten geri kalmamak için bu tarz parfümlere şans veriyorlar. Çoğu zaman sıkıcı ve sıradan tatlı, şekerli parfümlerle karşılaşıyoruz. Sanırım artık bu gourmand çılgınlığına bir son vermenin zamanı geliyor.

Guerlain de bu akıma L’Instant de Guerlain Pour Homme ile dahil oldu. Bu parfümü incelemiş ve ortalama bulmuştum. Biraz da hayal kırıklığı yaşamıştım. Şimdi ise L’Instant’ın EDP olan Extreme versiyonu elime geçti. Yurtdışındaki parfüm platformlarında ismi oldukça geçen ve seveni çok olan bir koku. Böyle olunca da denemek şart oldu. Bakalım Extreme versiyonu normalinden daha başarılı mı?

Kısaca L’Instant Extreme diyeceğim bu parfüme. Odunsu baharatlı olarak sınıflandırılmış. Başlangıcında çok güzel bir turunçgil size merhaba diyor. Yarı-tatlı bir portakal diyebilirim. Fakat öyle bir çok parfümün üst notalarında kullanılan uyduruk turunçgiller gibi değil. Çok kaliteli, olgun ve ilginç.

Uzun zamandır burnuma gelen en güzel turunçgil-portakal kokusu diyebilirim. Bir süre sonra bu turunçgil yavaş yavaş geri çekiliyor. Yani bazı parfümlerdeki gibi bir anda turunçgiller ortadan kaybolup gitmiyor. Akor geçişi çok ustaca. Parfümün ikinci kısmına geçiş hafif çiçekler ile gerçekleşiyor. Burada sanki hafiften Christian Dior – Dior Homme esintileri var. Belki de iris çiçeğidir.

                                                                 Guerlain'in kısa bir tarihi. 

Geliyoruz ikinci bölüme. Bu kısımda turunçgil ve çiçekler hissedilmezken, ortaya silhat (paçuli) ve kakao aromaları çıkıyor. İkisi arasında güzel bir denge kurulmuş. Normalde silhat merkezli parfümleri pek sevmem. Fakat buradaki kullanımı çok başarılı. Hafiften Thierry Mugler – A Men’i hatırlattı bu silhat. Ama ondan çok daha güzel ve özenli kullanılmış. Yani özetle: Turunçgil, çiçekler, silhat ve kakaodan oluşuyor diyebilirim.

                                 L'Instant Extreme kakao gibi kokuyor dersem sanırım yanlış olmaz. 

Bence L’Instant Extreme iki bölümden oluşuyor. İlk kısımdaki lüks ve şık turunçgil-çiçekler çok etkileyici. Kendisine niche diyen bir çok markaya fark atar bu açılış. İkinci kısım biraz daha ortalama. Ama hala başarılı. Kakao çok acı kokmuyor. İyiki böyle yapılmış. Silhat da çok baskın değil. Aşık olunacak kadar değilse bile yine de denemeye değer. Parfümde az da olsa tatlılık var. Bazı bayık, şekerli kokular gibi asla değil. Bu anlamda da güzel bir sınav vermiş.

L’Instant Extreme’in rakipleri kimler diye düşünelim. Dior Homme, Dior Homme Intense, Thierry Mugler – A Men, Rochas Men, Givenchy – Play Intense vb. Bence başlangıcı bütün saydıklarımdan daha başarılı. Sonları ise bir Dior Homme/Intense kadar olmasa da gayet kabul edilebilir. Fakat sanki silhat biraz azaltılıp vanilya oranı arttırılsaymış daha ilginç olacağına eminim.

Gelelim normal L’Instant EDT ile EDP olan Extreme’in farkına. Normal L’Instant daha sıradan ve sıkıcı iken Extreme daha derin ve sofistike. Olgun ve lüks. Eğer L’Instant’ı seviyorsanız Extreme versiyonuna aşık olabilirsiniz. Kendi açımdan ikisi arasında bir seçim yapacak olsam Extreme versiyonunu alırdım.

Parfümün tasarımını Beatrice Piquet yapmış. Eau de Parfum (EDP) olduğunu yukarıda da söylemiştim. Genel olarak erkeksi bir hali var. Normal L’Instant biraz daha kadınsı diye hatırlıyorum. 25 yaş ve üzerindeki arkadaşlar için daha uygun olabilir. Sonbahar-kış kullanımına yakın duruyor. Fakat L’Instant Extreme’i her yerde bulmak zor. Sanırım limitli üretim. Biraz aramanız gerekecek.

Artıları:

+ Başlangıcı nefis.

+ İkinci kısımdaki silhat-kakao ayarı iyi yapılmış.

+ İnsana baygınlık verecek kadar şeker kullanımı yok.

Eksileri:

- Türkiye’de bulmak zor.

- Yüksek fiyatı.  

 

Koku Güzelliği: 10/8.5

L’Artisan Parfumeur – Tea for Two (2000)

L’Artisan Parfumeur – Tea for Two (2000)  Markanın unisex parfümlerinden.

Çay içmeyi mi seversiniz kahve içmeyi mi sorusunu dünyanın farklı ülkelerindeki insanlara sorsak cevaplar da birbirinden farklı olacak kuşkusuz. Bir Amerikalı, Kanadalı, Fransız yada en büyük kahve üreticilerinden olan Kolombiyalı birisi muhtemelen kahveyi seçecektir. Rotayı doğu ülkelerine çevirdiğimizde ise (Türkiye, Fas, Çin vb.) cevap çay olacaktır. Hatta Avrupa kıtasının ukala ülkesi İngilizler’in çay tutkusu da unutulmamalı. Dünya yeme-içme kültürüne “Beş Çayı” kavramını yerleştiren İngilizler, çaya süt ekleyerek içmeyi tercih ediyorlar daha çok.

Tarihi 5000 yıl öncesine gittiği söylenen çayın ilk içildiği yer olarak Çin karşımıza çıkıyor. Hatta çay isminin Çinceden türetildiğine dair tartışmalarda var. Çayın ilk olarak nasıl ortaya çıktığına dair ilginç efsaneler var. Okuduğum bazı ilginç hikayelerden kısaca bir derleme yapayım konu buraya gelmişken.

Çin İmparatoru Shen Nung, sıcak su içmenin sağlığa olan olumlu etkilerini gözlemlemiş. Bir gün kendi sıcak suyunu hazırlarken, demliğine birkaç yaprak düşmüş. Kaynayan suyun buharından mistik ve rahatlatıcı bir aroma yükseldiğini görmüş ve bu sıcak içecekten bir bardak içerek onun harika lezzeti ve aroması karşısında hayret etmiş. Demliğine düşen bu yapraklar bir çeşit yaban çay ağacına aitmiş….

Çayın Japonya'daki efsanesi bizi Bodidharma isimli bir Budist keşişe götürüyor. Hayatının yedi yılını Buda'ya adayarak uyumadan geçiren bu keşiş, meditasyon sırasında istemeyerek uyuyunca kendisine kızmış ve ardından göz kapaklarını kesip toprağa atmış. Toprakta köklenerek büyüyen bitki, çay bitkisiymiş.

Hindistan da çayın keşfini Bodidharma'ya bağlar. Onların öyküsüne göre bu rahip uykusuz geçirdiği yılların beşincisinde yanındaki ağaçtan birkaç yaprak alır ve çiğner. Birden bire canlandığını gören rahip bunu sık sık tekrarlayarak yedi yıllık meditasyonunu bitirir. Bu yabani ağaç elbette ki çay bitkisidir.

Dünyada sudan sonra en fazla içilen şey çaymış. Dünya çapında bu kadar çok içildiğini öğrendiğimde açıkçası şaşırdım. Diğer bir ilginç durum ise ülkemizde çayın kullanılmaya başlaması. Türkiye’nin çayla tanışması 1787 tarihinde, Japonya’dan getirilen çay tohumlarının ekilmesiyle başlamış. Bursa civarında gerçekleşen ilk ekim çalışmaları iklim şartlarının olumsuzluğu nedeniyle başarısızlıkla sonuçlanır. Ancak 1917 yılında, zamanın Halkalı Ziraat Mektebi Alisi müdür vekili ve botanikçi olan Ali Rıza Erten yapmış olduğu teknik çalışmalar sonucunda 1924 tarihinde Rize’de çay yetiştirilmesi için meclisten onay alır ve günümüz çay üretiminin temelleri bu şekilde atılmış. Yani diyebiliriz ki çok geç bir tanışma olmuş bizim için bu tarihi bitki ile. Ama neredeyse milli içeceğimiz olmuş durumda.

Bu kadar popüler bir bitkinin başka alanlara ilham kaynağı olmaması kuşkusuz düşünülemez. Tabiki parfüm sektörü de çay temalı kokulara imza atıyor. Her marka çaya kendi yorumunu ekleyerek farklı parfümlere ulaşmaya çalışıyor. Bu çabalardan birisi de ünlü niche parfüm evi L’Artisan Parfumeur tarafından gelmiş. Zaten ismi bile bir fikir veriyor Tea for Two’nun. Markanın resmi sitesinde bu parfümün siyah çay merkezli olduğunu üstüne basarak vurgulamışlar. Tamam çay içmeyi severiz. Ama çay kokusunu bir parfümde kullanmak nasıl bir fikir? Bakalım sonuç ne olmuş?

Markanın Les Insolites serisine mensup Tea for Two, aromatik baharatlı olarak sınıflandırılmış. Genel olarak doğru diyebilirim. Başlangıcı plastiğimsi bir çay ile gerçekleşiyor. Açıkçası hiç böyle bir açılış beklemiyordum. Neredeyse kimyasal kokan, tuhaf ve sinir bozucu. İlk izlenim büyük bir hayal kırıklığı. Başlangıcını hiç sevmedim Tea for Two’nun. Bazı yorumcular “kül tablasına” benzetmişler bu kısmı. Çok haksız da değiller.

Orta notalara doğru bu plastiğimsi çay biraz geri çekiliyor. Ortaya tatlı aromatik baharatlar çıkıyor. Muhtemelen tarçın ve zencefil. Fakat o başlangıçtaki koku hala baskın. Keşke biraz daha kendisini gösterebilseymiş baharatlı kısım. Orta notalar çok büyük değişim göstermiyor. Hala ısınamadım kokusuna.

Ah alt notalar ah. Neyseki burnumu kurtarıyor son kısım. Çok güzel bir vanilya ve bal işbirliği ile tenden ayrılıyor. Sanki biraz da amber var. Parfümün en güzel yeri en sona saklanmış anlaşılan. Fakat alt notalarda parfüm o kadar zayıflıyor ki adeta burnunuzu dayamanız lazım kokuyu alabilmeniz için.

Artık hiçbir parfüme büyük umutlar besleyerek yaklaşmıyorum. Çünkü böylesine olumlu yorumlar alan parfümler bende genellikle ters etki yapıyor. Yada bende bir gariplik var. Tea for Two, genel olarak deneyen bir çok kişinin beğendiği, hakkında çok olumlu şeylerin yazıldığı bir parfüm. Ben bu olumlu yorumlara ancak alt notaları dahil edebilirim. Başlangıcı ve orta notaları neredeyse hiç değişmiyor ve plastiğimsi bir yapaylık barındırıyor. Eğer mis gibi bir çay kokusu duymak isterseniz Penhaligon’s – Malabah’ın üst notalarındaki o harika kokuyu test etmenizi tavsiye ederim.

Tea for Two’yu hiçbir zaman büyük boy şişesini almayacağım bir parfüm olarak hafızama kazıyorum. Sırf bir niche marka diye denemeden almak hayal kırıklığı yaratabilir. Bu parfüme bir türlü ısınamadım ve sevemedim. Sanırım çay kokusunu bir parfüme koymak o kadar da iyi bir fikir değil. Parfümün tasarımcısı ise L’Artisan ve başka niche markalar için çalışmış olan Olivia Giacobetti.

Tea for Two unisex olarak düşünülmüş. Bence erkek kullanımına daha yakın. Bir çok niche markanın aksine EDT olarak piyasaya sunulmuş. Sonbahar-kış kullanımı için daha uygun olacağını düşünüyorum.

Artıları:

+ Sonlarındaki vanilya kokusu çok güzel.

Eksileri:

- Başlangıcı ve orta notaları hiç bana göre değil.

- Niche parfüm kokluyorum hissi veremedi.

- Fiyatı yüksek ve her yerde bulmak zor.

Koku Güzelliği:10/6